Czyli Jak przekonać dziecko do jedzenia Przejdź do bajek dla niejadków Sporo dzieci nie lubi jeść tego, czego nie zna, albo o czym już wie, że mu nie smakuje, ale bajki lubi prawie każde. Może więc dobrym sposobem na przekonanie malucha do spałaszowania pysznego dania, będzie przeczytanie mu bajki o jedzeniu. Kto wie, jak zadziała tu dziecięca wyobraźnia, która pobudzi kubki smakowe i obudzi wilczy apetyt :) Bajki dla niejadków dużych i małych Wśród dorosłych, też można spotkać całkiem sporo niejadków. Skąd się wzięli? Wielu z nich, w dzieciństwie nie chciało czegoś jeść i było do tego zmuszane. Jedz bo dobre. Jedz bo zdrowe. Za tatusia, za mamusię, dziadziusia i… Lista jest całkiem spora i może nikt nie zastanawiał się, czemu tak naprawdę dzisiejszy dorosły, nie chciał jeść tych bardzo zdrowych dań. Może gdyby wszyscy posłuchali bajki dla niejadków, dziś na talerzach gościłyby pyszne i zdrowe dania. Jeśli też należysz do niejadków i na myśl o niektórych potrawach, wraca koszmar z dzieciństwa, oszczędź tej traumy swojemu dziecku. Na początek skorzystaj z wybranej bajki dla niejadków, a potem spróbuj wykorzystać pomysły, które w nich się znajdują. Gdy nie wiesz, jak przekonać dziecko do jedzenia Spróbuj odkryć, co jest przyczyną oporu malucha. Zajrzyj do bajki o ulubionej potrawie i wykorzystaj zabawę w bazarek smaków. Bywa, że dziecku nie smakuje nie cała potrawa, ale jedynie jej poszczególne części. W ten sposób odkryjesz ulubione składniki, a wtedy dużo łatwiej będzie przyrządzić takie danie, którego już sam zapach, wywoła uśmiech na twarzy dziecka. Podobnie jak z jedzeniem, bywa ze zdrowymi napojami. Chodzi głównie o zdrowe soki owocowe i warzywne. Dużo smaczniejsze wydają się kupowane w sklepie napoje w kolorowych butelkach i kartonach, a które niekoniecznie służą maluchowi i pozytywnie wpływają na jego rozwój. Wówczas zabawcie się w owocowo-warzywną zgaduj zgadulę. To prosty sposób na zapoznanie dziecka ze smakami różnych, często pierwszy raz widzianych owoców oraz warzyw. Nie musi mu smakować wszystko. Wystarczy kilka owoców i warzyw, by móc przyrządzać pyszne i zdrowe soki oraz koktajle. Nie wszyscy lubią to samo – czyli ze smakiem się nie dyskutuje Dobrze wiesz, że z gustami się nie dyskutuje, a gdy chodzi o smaki, to cóż… . Tu też bywa różnie. Jednemu smakuje pomidorowa, innemu ogórkowa, a ktoś inny uwielbia żurek z jajkiem i kiełbasą. Jeśli masz w domu kilkoro dzieci, wiesz o czym mówię. Każde z nich, może lubić coś innego, a wtedy ty musisz dostosować codzienne posiłki do kilku bardzo wybrednych podniebień. Czy można to jakoś zmienić? Spróbuj zebrać wszystkie ulubione dania twoich pociech i znajdź elementy wspólne. Może uda się i tu wykorzystać bazarek smaków, choć może nie ze wszystkim składnikami na raz. Warto jednak o tym pomyśleć. Na początek oczywiście dobrze będzie skorzystać z bajki dla niejadków “Ulubiona potrawa” albo “Ulubiony napój” w zależności, czy chodzi o danie, czy napój. Potem, jeśli twoje dzieci przejawią zainteresowanie, możesz wspólnie z nimi, przygotować wspólne poszukiwanie smaków. Mam nadzieję, że wyniknie z tego wiele pozytywnych odkryć i przynajmniej jedna wspólna ulubiona przez wszystkich potrawa. Tego wam życzę i zapraszam do świata przygód kota Afika i jego przyjaciół. Oto Bajki dla niejadków;

Bajka z książki Moc jest w nas - bajki terapeutyczne dla dzieci i ich rodziców. Bajka autorstwa Magdaleny Nadolskiej " Jeżyk Wojtuś". Pytania do bajki: 1. W

W mysiej norce, przy podłodze, ktoś tam piszczy, krzyczy srodze. Więc zajrzyjmy do tej norki, co tam żyją za potworki. Siedzi zatem Mysia Mama, lecz nie siedzi całkiem sama. Bo przy stole dzieci czwórka, a na stole cała górka: są warzywa, płatki, sery, jest też ziarno i desery, zboże, kasza, skórki chleba, nic do szczęścia nie potrzeba. Wszystkie Myszki gryzą zboże. Wszystkie? Jedna coś nie może. Mama wmusza w nią łyżeczkę: „Proszę, Skarbie, zjedz troszeczkę.” Myszka kręci tylko głową, nie ulega wręcz namowom. Mama łyżkę znów podtyka, mała myszka pod stół znika. Mama krzyczy więc za Myszką, wymachując przy tym łyżką: „Weź ode mnie ziaren parę, bo dostaniesz zaraz karę.” Myszka siedzi jakby głucha, widać, wcale nic nie słucha. „Zobacz tam na swoje siostry, jedzą dużo i urosły, zdrowo, silnie wyglądają, sierść błyszczącą taką mają. A Ty taka chudziusieńka, lekka, wątła i maleńka. Parę centymetrów mierzysz, wiatr zadmucha, a Ty leżysz.” Lecz na Myszkę to nie działa, Mama się spociła cała, bo to ciężki jest przypadek, kiedy w domu jest Niejadek. Inne Myszki pozjadały, do zabawy się zabrały. A przy stole Mama błaga, zwyciężyła wnet rozwaga: „Jeśli nie zjesz choć okruszyn, to od stołu się nie ruszysz.” Tak więc Myszka rozumuje, co się bardziej kalkuluje. Z łyżki chwyta więc ziarenko, do zabawy biegnie prędko. I tak co dzień się wydarza, Mama płacze i wygraża, prosi, krzyczy, rzuca grady, Myszka w nosie ma te rady. Chuda może być dlatego, że być chudym to nic złego. A że mniej ma troszkę siły, ząbki zdrowsze kiedyś były, tym się Myszka nie przejmuje, być jak inne tu próbuje. Mama troszczy się o dzieci, szybko dzień za dzionkiem leci. Na zabawach czas upływa, zwykle tak w dzieciństwie bywa. Aż tu dnia pewnego Mama zerka do spiżarki sama, oczy trze i aż nie wierzy, że na półkach nic nie leży. Trzeba biegiem po zapasy, po owoce i frykasy, po warzywa i po picie, bez jedzenia marne życie. Więc już Myszki swe ubiera, przy tym jeszcze Myszkom gdera: „Macie wszyscy iść gęsiego i pilnować swój swojego, nogi w górę, bez szurania, w ciszy, milcząc, bez szturchania. A gdy kota zobaczycie to ratujcie swoje życie i do nory mysiej biegiem, nie oglądać się za siebie!” Myszki pilnie wysłuchały, rady dobrze przemyślały, ustawiły się gęsiego, każdy trzyma poprzedniego. Pierwsza zaś za Mamę chwyta i wyrusza dzielna świta. Przez podłogę się skradają, zgrabnie szpary omijają, dywan miękki i gazety, czyjeś kapcie i skarpety. Sprawnie idzie przemarsz Myszkom, jest w porządku prawie wszystko. Poza tym, że nasz Niejadek, zwalnia trochę tę gromadę, bo ostatni jest gęsiego a że mniejszy jest, dlatego to podbiega, to przystaje, rady sobie już nie daje. Myszki więc go poganiają i tak w progu kuchni stają. Mama szeptem Myszkom głosi, to co mają stąd wynosić. Każdy dostał swe zadania, podział szafek do zbadania. Drzwiczki Myszki uchylają, do jedzenia coś szukają i wyjmują resztki chleba i do tego też potrzeba warzyw jakieś kawałeczki i z ziarnami dwa woreczki. Mama sięga do lodówki, tam poszuka dziś wałówki. Bierze stamtąd ser z dziurami i kawałek też salami. A niejadek słaby w nogach szukać musi przy podłogach bo by wspinać się na szafki, trzeba silne mieć dwie łapki. Tak więc raźno spaceruje, kąt za kątem przeszukuje aż znajduje jakiś worek, a w nim tam zapasy spore. Jest tam seler i marchewka, por, pietruszka i rzodkiewka. Tak więc chwyta co uniesie i na środek kuchni niesie. Minut kilka było wszystkich, gdy się znów spotkały Myszki. Podzieliły swe zapasy, ustaliły przebieg trasy i ruszyły do swej norki, ciągnąc po podłodze worki. Mama pierwsza teren bada, za nią dzieci jej gromada a Niejadek znów ostatni, taszczy zapas swój dostatni. Myszki cicho się skradają, oczy wokół głowy mają. Krok za krokiem, wór za workiem, już z daleka widać norkę. Jeszcze tylko metrów parę, przejście przez ostatnią szparę. Każdy krok przez dziurę dał, aż tu nagle słychać: „Miau.” Myszki dobrze głos ten znają, kota wszędzie rozpoznają, Strach ich przywarł do podłogi. Mama krzyczy: „Myszki w nogi!” Biegiem Myszki się rzuciły, koci pazur im niemiły. Kot to przecież wróg jest Myszy, każde dziecko o tym słyszy. Mama pierwsza w norkę wpada, za nią Myszek też gromada. Mama liczy dzieci swoje: „Jedno, drugie, trzecie – troje?” Szybko z norki więc wygląda i po izbie się rozgląda, której środkiem, niczym dziadek, z trudem wlecze się Niejadek. Ciągnie worki – zdobycz syta a Kot prawie go już chwyta. Resztki sił mu już zostały. Mama krzyczy: „Szybciej Mały!” Więc wyciąga chude nogi, przebiegając wzdłuż podłogi. Wszystkim nagle dech zatyka, gdy Niejadek się potyka. Leży między zapasami a kot skacze z pazurami. Lecz się Myszka szybko zrywa, resztę drogi wnet przebywa, zostawiwszy oba worki, wpada wprost do mysiej norki. Strach jej dodał tyle siły, nogi same aż pędziły. Kot się obył tylko smakiem, rozżalony Myszek brakiem i na łapach się obrócił, na swój fotel wolno wrócił. W mysiej norce radość wszystkim, Mama ściska swoje Myszki. A Niejadek przestraszony stoi w Mamę zapatrzony. I sam z siebie obiecuje: „Nigdy już się nie zbuntuje, będę zjadał od dziś wszystko, będę bardzo silną Myszką.” Jak powiedział, tak też zrobił, wagę niską wręcz nadrobił. Od tej pory co dzień rano, gdy do stołu coś podano, kiedy Mama woła dzieci, to Niejadek pierwszy leci. Zjada całe swe śniadanie, nawet okruch nie zgłoszony przez Bajdulkowo. Udostępniamy go za zgodą Autora (Sylwia-a-l)Polecamy

bajka o jedzeniu dla dzieci